Αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι η πράξη γίνεται με την προσδοκία ενός ανταλλάγματος. Το οποίο φυσικά, δεν είναι καθόλου κακό, αρκεί όμως να υπάρχει η ανάλογη επίγνωση. Υπάρχουν όμως και κάποιοι, λίγοι στον αριθμό άνθρωποι, οι οποίοι δεν πράττουν το καλό περιμένοντας ένα αντάλλαγμα, αλλά επειδή απλά αυτή είναι η φύση τους. Η όμορφη ιστορία που ακολουθεί, την οποία είδαμε στο Ιαθείην και μας ενέπνευσε, αναφέρεται σε μια τέτοια περίπτωση.
Ένας μοναχός είδε ένα σκορπιό που είχε πέσει μέσα στο νερό και αποφάσισε να τον σώσει. Όταν τον έπιασε, ο σκορπιός τον τσίμπησε. Εξ αιτίας του πόνου, ο μοναχός άφησε πάλι τον σκορπιό ο οποίος έπεσε πάλι μέσα στο νερό. Ο μοναχός προσπάθησε πάλι να τον βγάλει από το νερό αλλά ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά.
Ένας περαστικός που έβλεπε τη σκηνή, πλησίασε τον μοναχό και τον ρώτησε:
-“Αφού κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε τον σκορπιό, εκείνος σας τσιμπάει, γιατί συνεχίζετε;”
Ο μοναχός απάντησε:
-“Η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την δική μου που θέλει να τον βοηθήσω.”
-“Μην αλλάξεις ποτέ την φύση σου εάν κάποιος σου κάνει κακό, απλά πάρε προφυλάξεις. Οι άνθρωποι είναι σχεδόν πάντα αχάριστοι για τα οφέλη που τους προσφέρεις, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να σταματήσειςνα κάνεις το καλό, ούτε να εγκαταλείψεις την αγάπη που έχεις μέσα σου. Οι μεν επιδιώκουν την ευτυχία, εσύ δε την δημιουργείς.
Να ανησυχείς περισσότερο για την δική σου συνείδηση παρά για την υπόληψη σου. Γιατί η συνείδηση δείχνει εκείνο που είσαι και η υπόληψη δείχνει εκείνο που οι άλλοι σκέφτονται για σένα.
Όταν η ζωή σου παρουσιάζει χίλιους λόγους για να κλάψεις, εσύ δείξε πως έχεις χίλιους λόγους για να γελάσεις.”
