Αυτές τις μέρες
ακούμε συχνά πως επιχειρείται η φίμωση της πολυφωνίας και το κλείσιμο
τηλεοπτικών καναλιών. Αλήθεια, πιστέψαμε ότι τόσα χρόνια με τα πολλά κανάλια
υπήρχε πολυφωνία και δυνατότητα έκφρασης διαφορετικών απόψεων.
Στην
πραγματικότητα λειτουργούσε μια δικτατορική ομοφωνία καθώς όλα τα κανάλια
έλεγαν τα ίδια, δηλαδή μια καθημερινή μονόφωνη εντατική προπαγάνδα υπέρ των
μνημονίων και της καταστροφής του Ελληνικού λαού.
Αλήθεια ξεχάσαμε
ότι τα μεγάλο-κάναλα είναι αυτά που έθρεψαν, καλλιέργησαν, γιγάντωσαν και
εξέθρεψαν την μεγαλύτερη προδοσία στην σύγχρονη ιστορία της χώρα μας; Μετά την
παράδοση της χώρας στην μνημονιακή κατοχή, ανέλαβαν να παίξουν τον πολύ
σημαντικό ρόλο της χειραγώγησης των πολιτών συχνά μέσω εκφοβισμού έτσι ώστε να
μην υπάρξουν αντιδράσεις πλην των ελεγχόμενων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν
ρωγμές στο κατοχικό καθεστώς του ξεπουλήματος της χώρας. Αυτό… ονομάστηκε
«επικοινωνιακή πολιτική».
Είναι
χαρακτηριστικό πως οι περισσότεροι τηλεοπτικοί «αστέρες» των δελτίων ειδήσεων
εξακολουθούσαν να είναι οι ίδιοι εδώ και πολλά χρόνια σαν μια ιδιότυπη μασονία.
Όσοι καινούργιοι εμφανίζονταν, περνούsaν πρώτα από την «ιερά εξέταση» της
«επιτροπής έλεγχου συνειδήσεων». Η αφοσίωση τους στην επιχείρηση του επηρεασμού
της κοινής γνώμης κατά τα συμφέροντα του καθεστώτος, ήταν η απαραίτητη
προϋπόθεση για την προώθηση τους. Βεβαία υπάρχουν και κάποιες ελάχιστες
εξαιρέσεις για να δικαιολογούν τον κανόνα.
Πέραν όμως όλων
τούτων, η ελληνική τηλεόραση έπαιξε και τον ρόλο της αποταύτισης της κοινωνικής
και εθνικής συνείδησης μας με τον πιο έντεχνο τρόπο μέσω της υποβολής και
κυριολεκτικά του υπνωτισμού των τηλεθεατών. Απαξίωσε τον γάμο και την
οικογένεια, επειδή υποτίθεται ότι βασίζεται στην τυραννία του «πατέρα αφέντη»,
στην «σεξουαλική και οικονομική καταπίεση», την «άμισθη εργασία» της γυναίκας
και στην…«έλλειψη κατανόησης» προς τις σωματικές και ψυχολογικές ανάγκες των
παιδιών. Την μητρότητα, επειδή υποτίθεται ότι παρεμποδίζει την «ελευθερία», την
«ολοκλήρωση της προσωπικότητας» και το «δικαίωμα στην εργασία και στον έρωτα
της γυναίκας». Την ιστορία, επειδή είναι φορέας «σωβινισμού», «εθνικισμού»,
«προκαταλήψεων» και «μίσους». Τον πατριωτισμό, επειδή είναι «ρατσισμός» και
«φασισμός».
Τα εθνικά σύνορα,
για τον ίδιο λόγο. Την Ορθοδοξία, είτε διότι είναι υποτίθεται απαρχαιωμένη,
είτε διότι διαπνέεται από αντιφεμινισμό, είτε διότι η ηθική της «καταπιέζει»
τις «φυσικές» σεξουαλικές τάσεις του ανθρώπου είτε ότι στρέφεται κατά της
«ελευθερίας» τους και κατά του «δικαιώματός» τους στην ομοφυλοφιλία ή στον «απελευθερωτικό»
πανηδονισμό. Καλλιέργησε όλα τα αρνητικά στοιχεία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης
και κυρίως όσα έχουν να κάνουν με εριστικά πάθη, γιατί αυτά έχουν τεράστια
ενέργεια και προκαλούν πολύ μεγάλη τηλεθέαση.
Όλο αυτό το
οικοδόμημα στηρίχτηκε στην ιδιότυπη δικτατορία της τηλεμέτρησης των εκπομπών,
μια από τις μεγαλύτερες άπατες της σύγχρονης νεοελληνικής ιστορίας. Να
θυμηθούμε ότι τον Απρίλιο του 2006 ασκήθηκε δίωξη κατά της AGB, (της
μονοπωλιακής εταιρείας μέτρησης της τηλεθέασης), με βάση πόρισμα που συνέταξε
ύστερα από 18 μήνες έρευνας η τότε εισαγγελέας Πρωτοδικών, κυρία Ευαγγελία
Τουλουπάκη. Το κατηγορητήριο περιλάμβανε τα αδικήματα της απάτης κατά συρροή
και κατ’ εξακολούθηση αλλά και της ψευδούς υποβολής υπεύθυνης δήλωσης κατ’
εξακολούθηση. Συνοπτικά, το πόρισμα ανέφερε ότι οι κατηγορούμενοι, (δηλαδή η
AGB), διαβεβαίωναν ψευδώς τα κανάλια που είχαν υπογράψει συμβάσεις με την
εταιρεία πως πραγματοποιούσαν αδιάβλητες και επιστημονικώς τεκμηριωμένες
μετρήσεις τηλεθέασης, από την αξιοπιστία των οποίων κρίνεται και η κατανομή της
διαφημιστικής πίτας.
Η εγκυρότητα της
μέτρησης της τηλεθέασης κατέρρεε τότε με μεγαλοπρεπή τρόπο. Κάποιοι τότε
ζήτησαν να σταματήσουν οι μετρήσεις τηλεθέασης από την συγκεκριμένη εταιρία,
ενώ άλλοι ζήτησαν να σπάσει το μονοπώλιο και να υπάρξει η δυνατότητα και άλλες
εταιρείες να διεξάγουν μετρήσεις τηλεθέασης. Τελικά τίποτα από όλα αυτά δεν
έγινε. Το δικαστικό θέμα χάθηκε στους «δαιδάλους» της ελληνικής δικαιοσύνης, με
αποτέλεσμα να συνεχιστεί και να αποκορυφωθεί η αποβλάκωση, το τηλεοπτικό
«ξεβράκωμα» και ο τηλεοπτικός κανιβαλισμός σαν η αποθέωση της «τηλεοπτικής
δικτατορίας» των μετρήσεων τηλεθέασης.
Τότε που ήταν οι
άκριτοι δικαστές; Που είναι όλα αυτά τα χρόνια που το ελληνικό σύνταγμα έγινε
κουρελόχαρτο στον βωμό της μνημονιακής κατοχής;
Να μην μας
κοροϊδεύουν άλλο!
